Goniec i skoczek, choć są figurami o równej wartości punktowej (umownie przypisuje się każdej z nich wartość 3 punktów), poruszają się po szachownicy w zupełnie inny sposób i każda z nich jest bardziej użyteczna w innej sytuacji. Podstawową różnicą między wspomnianymi figurami jest fakt, że gońce zazwyczaj lepiej spisują się w pozycjach otwartych, natomiast skoczki – w pozycjach zamkniętych.
Poniższy przykład pokazuje, że w szachach pewne zasady w większości przypadków mają zastosowanie, ale czasem zdarzają się od nich wyjątki. Diagram przedstawia zadanie autorstwa Richarda Retiego, w którym białe zaczynają i wygrywają.
Na pierwszy rzut oka czarne posiadają spore szanse na remis, gdyż na szachownicy pozostało mało pionków i jeżeli udałoby się im zdobyć oba białe pionki (nawet za cenę gońca) to partia zakończyłaby się remisem. Białe posiadają jednak tutaj znakomite i zarazem niespodziewane posunięcie, które daje im wygraną pozycję: 1. Kh1!!
Ruch królem na pierwszy rzut oka nic nie wnosi do pozycji, natomiast ma na celu zwyczajnie oddanie posunięcia przeciwnikowi. Okazuje się, że każde posunięcie czarnych powoduje przegraną:
- po 1. … K:d4, 1. … Kd5 lub 1. … Kb4 nastąpiłoby 2. a6 i pionek dochodzi do pola przemiany
- po 1. … Kd6 2. Sf5+ białe zdobywają gońca
- po każdym (!) ruchu czarnego gońca (oczywiście z wyjątkiem 1… Ge3 2. f:e3) nastąpiłoby widełki, prowadzące do zdobycia tej figury: jeżeli goniec pójdzie na f8, g7, g5 lub f4, wówczas wygrywa Se6+, natomiast po ruchu na d2 lub c1 wygrywa Sb3+
W ten sposób, po „cichym” ruchu 1. Kh1 białe wygrywają partię, a skoczek nieoczekiwanie w tej otwartej pozycji okazał się lepszy od gońca.
