Pionek nie do zatrzymania – czy na pewno? Słynne zadanie Retiego

Przedstawione na poniższym diagramie zadanie jest znakomitym przykładem tzw. geometrii szachownicy – pozornie białe nie są w stanie zatrzymać czarnego pionka, jednak dzięki znakomitym manewrom ich króla partia kończy się remisem. Autorem tej słynnej zagadki jest Richard Reti – wybitny szachowy teoretyk, należący niegdyś do ścisłej czołówki światowej. Jego nazwiskiem nazwano jeden z popularnych debiutów szachowych – otwarcie Retiego (1. Sf3).

W tej końcówce bardzo ważne jest to, w którym kierunku będzie zmierzał biały król.

  1. Kg7

Planem białych na zremisowanie tej partii jest dążenie zarówno do zatrzymania pionka przeciwnika, jak również do promowania swojego pionka. Dlatego król powinien trzymać się możliwie jak najbliżej obu pionków.

  1. … h4

Nic nie zmieniłoby 1. … Kb6 2. Kf6, po czym czarne i tak muszą zagrać 2. … h4, co jest zmianą kolejności posunięć.

2. Kf6 Kb6

Jeżeli czarne postawiłyby na szybki marsz pionka poprzez 2. … h3, wówczas białe doprowadziłyby swojego pionka do pola przemiany: 3. Ke6 h2 4. c7 Kb7 5. Kd7 h1H 6. c8H+ z remisem.

3. Ke5!

Kluczowy ruch, pozwalający białym osiągnąć swój cel. Król może teraz zarówno zatrzymać czarnego pionka (Kf4), jak również wspomóc swojego pionka w marszu (Kd6).

3. … h3

Jeżeli 3. … K:c6, to po 4. Kf4 białe zdobywają pionka i remisują.

4. Kd6 h2 5. c7 Kb7 6. Kd7 h1H 7. c8H+

Na szachownicy mamy końcówkę król i hetman kontra król i hetman – partia kończy się remisem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *